kwietnia 01, 2015

Dziennik Bridges Jones - Helen Fielding

Jestem wielką fanką filmu o Bridget Jones. Wg. mnie jest genialny i jest całkowitym przeciwieństwem książki. No niestety. Książka jest nudna i płaska. Ale po kolei...

Bridget Jones jest nieźle popierdzielona. To trzydziestolatka ciągle licząca kalorie, jednostki alkoholu i niemogąca schudnąć 3 kg przez rok. To trochę nieprawdopodobne aby jakakolwiek 30-letnia kobieta miała takie śmieszne problemy. Jej przeżycia z facetami, pracą i kilogramami są... zabawne. Ale to stanowi urok tej książki.

Książka się reklamuje humorem. No niby są zabawne sytuacje, ale coś mi w większości z nich brakuje. Mam takie swoiste uczucie niedosytu. Wpadki Bridget wywołują uczucie zażenowania. Niekoniecznie lubię to uczucie.

Na okładce widnieje taki opis:
"Ta książka sprawi, że polubisz się dokładnie za te cechy, których najbardziej się u siebie wstydzisz. A ponadto w trakcie lektury będziesz co rusz wybuchać śmiechem i wykrzykiwać: „Bridget Jones to ja!”." 
Nie. Zdecydowanie, Bridget Jones to nie ja.

Książka, jak sam tytuł wskazuje, jest dziennikiem. Czyli pisana jest w 1-os. Ta forma ma swoje plusy i minusy, Mamy wrażenie, że jakaś rzeczywista kobieta to wszystko pisała - jest sporo niejasności wynikających z np. niemożności pisania z powodu kaca po jakiejś imprezie. Występuje więc sporo białych plam w powieści i niektórych wydarzeń trzeba się domyślać. To jest coś zupełnie innego niż standardowa powieść, inna forma. Szczerze? Nie do końca mi przypasowała.

Pomińmy teraz Bridget, bo ona jeszcze jakoś wzbudza sympatię i współczucie, ale jej matki strawić nie mogłam. Nawet nie wiem jak wyrazić słowami to co ona wyczynia. To taki typ paniusi po 50-tce która przeżywa drugą młodość i postanawia poszaleć niczym się nie przejmując.
Po przeczytaniu całości mam mieszane uczucia. W sumie nie wiem czy mi się podobała czy nie. Można powiedzieć, że jest interesująca.

Czytaj dalej »
0
Etykiety:

marca 27, 2015

Obca - Diana Gabaldon

Nie wiem jak opisać moje uczucia po przeczytaniu Obcej. Jestem jednocześnie zachwycona i wstrząśnięta. Claire przenosi się w czasie do Szkocji z XVIII w. Wiedziałam, że nie będzie prowadzić sielskiego żywotu z księciem z bajki, ale to co się działo naprawdę mnie zszokowało. Jeśli szukacie świata pełnego romantycznych bohaterów, gdzie wszystko się dobrze kończy, to źle trafiliście. Szkocja zaskakuje swoją brutalnością, ciągłymi walkami, gwałtami, więzieniami i opisami tortur. Niektóre momenty są naprawę straszne.

Claire na swojej drodze spotyka szkota Jamiego, do którego zostaje przywiązana wbrew swojej woli przez małżeństwo. Z czasem zaczyna coś do niego czuć. Jednak cały czas tęskni za swoim mężem Frankiem, który został w roku 1945. Nasza bohaterka przeżywa wiele dylematów i czuje się rozdarta. Znajduje satysfakcję w leczeniu chorych i waha się: zostać czy odejść?  Mnie książka porwała od samego początku (konkretnie od strony nr 2). Jeśli czytasz uparcie do 4 rano, bo musisz skończyć to wiedz, że coś się dzieje ;). Z wielką radością oznajmiam, że fabuła się nie wlecze! Książka jest napakowana wydarzeniami do granic wytrzymałości. Pomimo nastroju lekkiego zdenerwowania pościgami i ucieczkami oraz obawami o życie, ogólny klimat jest niesamowity. Poznajemy szkocką gościnność, odwagę, przyjaźń i namiętność. Opisy zachowań, zwyczajów i strojów, a nawet celtyckie wtrącenia w dialogach generują przekonanie o autentyczności. Ja nie dopatrzyłam się żadnych historycznych nieścisłości.

Obca jest też naładowana różnymi emocjami. Bardzo przeżywamy losy Claire. Jak ona płakała, to ja też, jeśli się cieszyła, ja też się uśmiechałam (a wtedy ludzie w pociągu się na mnie dziwnie patrzyli). Ostatnie strony mnie mocno wstrząsnęły. Nie zdradzę o co chodzi, ale opisy cierpień fizycznych i psychicznych torturowanych i chorych były przerażające. Ale watro było to przeczytać. Od dawna żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia. A to dopiero początek serii. Jest wprost genialna...


                                        
Szczegóły
Tytuł:  Obca
Tytuł oryginalny: Outlander
Cykl: Obca
Tom: 1
Autor: Diana Gabaldon
Wydawnictwo: Świat Książki
Liczba stron:  709
Czytaj dalej »
1
Etykiety:
, ,

marca 24, 2015

Królewski Skrytobójca - Robin Hobb

Na końcu pierwszej części przygód Bastarda akcja tak przyśpieszyła i tyle się działo, że z ochotą sięgnęłam po drugi tom. No niestety, wróciliśmy do, powiedzmy, punktu wyjścia. Książka wlecze się niemiłosiernie, po czym znowu przyśpiesza na końcu. To tomiszcze ma ponad 700 i osobiście pierwsze 500 bym wycięła, bo nic znaczącego nie wnoszą do całości historii. Są to pojedyncze przygody, wydarzenia i wątek miłosny -jak dla mnie troszkę nie pasujący do klimatu, albo może nie pasował mi do samego Bastarda. Chyba granica pomiędzy Bastardem dzieckiem a mężczyzną jest za słabo zarysowana.

Co się dzieje w okolicy Koziej Twierdzy? Coraz więcej zarażonych kuźnicą, więcej statków atakujących wybrzeże, niepokoje na zamku. Tytuł sugeruje, że Bastard jest prawowitym skrytobójcą i podejmuje różne ważne misje. Niestety NIE. Powiedziałabym, że robi znacznie mniej, niż w poprzedniej części. W zamku panuje prawdziwa "rewolucja", najpierw za sprawą Ketriken, potem księcia Władczego. Polityka staje się coraz bardziej skomplikowana, kłopoty finansowe Księstwa są coraz poważniejsze.

Dobrze przedstawiony został związek z wilkiem Ślepunem. Coraz lepiej rozumiemy zawiłości umiejętności Rozumienia. Wszystko się kręci i miesza. Przyjaciele okazują się wrogami, władza króla słabnie. Bastardem targają sprzeczności. Jednym słowem istny misz-masz. Aż dziw, że autorka się w tym wszystkim nie pogubiła. Na razie wszystko do siebie pasuje. Końcówka została napisana z jeszcze większą pompą niż w poprzedniej części, ja byłam w szoku. Zupełnie się nie spodziewałam wydarzeń z ostatnich kart książki. Chyba się skuszę na trzecią część.
Czytaj dalej »
0
Etykiety:

marca 20, 2015

Cel snajpera - Chris Kyle

To jest jedna z moich nielicznych książek wojennych i historycznych - tak, chyba mogę ją zakwalifikować jako historyczna. Nie spodziewałam się, że może mi się tak spodobać - jeśli opisy śmierci i wojny mogą się komukolwiek podobać.

Jest to biografia Chrisa Kyla, amerykańskiego snajpera SEAL. Co opisuje? Życie i śmierć, wolę walki i przetrwania. Spotykamy go jako nastolatka i wędrujemy z nim przez rozmaite szkolenia aż na wojnę do Iraku. Powstało wiele filmów o tej konkretnej wojnie, ale chyba żaden nie przedstawia jej w taki sposób jak ta książka.

Poznajemy znaczną ilość faktów na temat szkoleń BUD/s, snajpierskich i innych - nie ma oczywiście żadnych szczegółów, ale na wyobraźnie i tak nieźle działa. Pełno jest opisów tego, jak instruktorzy traktują rekrutów -czyli jak gówno - dosłownie tak to jest nazwane. Trafiamy do Iraku. Kyle był na 4 misjach i nawet służył z polskim GROM-em, nieźle co? I najfajniejsze jest to, że ich na łamach tej książki pochwalił. Akcje toczą się głównie w dwóch miastach  - Al-Falludża i Ar-Ramadi. Niektóre opisy szokują, a zarazem nie szokują z powodu stylu w jakim napisana jest ta książka. Czyta się ją łatwo. Każda nazwa broni, czy słowo z wojskowego żargonu jest wyjaśnione. Czy są opisy śmierci? Oczywiście, że są, ale sposób patrzenia na nie przez Kyla, jest pozbawiony głębszych emocji, szczególnie na te ponoszone przez rebeliantów."Ot, taki standard, kolejny zwyczajny dzień na wojnie". Bardziej emocjonujące są opisy strat kolegów. Widać, że wojskowi na misji patrzą na życie zupełnie inaczej, niż my. Są też fragmenty zabawne, a nawet wręcz śmieszne. Pomimo tego, że wszyscy są na wojnie, nie brakuje im humoru, powiedziałabym, że czarnego humoru.

Oczywiście szczegółowo opisane są wydarzenia związane z samymi najdłuższymi strzałami Chrisa. Najdłuższy to ponad 2 km. W końcu na okładce widnieje tekst "Historia najniebezpieczniejszego snajpera w dziejach amerykańskiej armii".

Ciekawe są fragmenty pisane z perspektywy żony Chrisa. Poznajemy szczegółowo jej emocje i odczucia od pierwszego spotkanie do stworzenie rodziny. Wydaje mi się, że w tej książce najbardziej naładowane energią są właśnie fragmenty przeżyć i zmartwień żony, czekającej na szczęśliwy powrót męża. Konflikt Bóg, Ojczyzna, Rodzina czy Bóg, Rodzina, Ojczyzna stanowi dość istotny problem w tej książce.

Polecam tą książkę wszystkim, naprawdę, bo jest świetna.
Czytaj dalej »
0
Etykiety:
, ,

marca 18, 2015

Kolekcjoner - Nora Roberts

Trochę mnie ta książka zawiodła. Jestem wielką fanką Nory, więc to mnie podwójnie uderzyło. Pomysł zapowiadał się nieźle. Niestety nie wyszło. 

Naszą parą to opiekunka domów i pisarka Lila i bogaty malarz Ash. Uważam, że to banał. Poznali się na komisariacie policji po śmierci brata Asha, który był zamieszane w jakieś szemrane interesy. Jakie? Zaginione carskie jaja nagle się znalazły. Najbardziej wartościowe w książce jest dla mnie tło historyczne i losy jaj. Nie brakuje teorii spiskowych o losach carskiej rodziny Romanovów, opisów sytuacji politycznej byłego ZSRR, a nawet znalazłam maleńka wzmiankę o Polsce. 

Fajne jest to, że głównym zagrożeniem jest kobieta. Takiego czarnego charakteru nie spotkałam jeszcze w książkach Nory, co jest miłą i ciekawą odmianą.

Związek Lili i Asha jestem dla mnie trochę sztuczny. Nie byli razem i nagle są. Gdzie tu jakaś "gra wstępna" do związku? To takie trochę nierealne. Ona jest zakręcona jak świński ogonek, a on próbuje odgrywać macho planując zemstę za brata, a na co dzień jest lekko ślimaczy i ogólnie ustatkowany. Oboje są w artystami i jest za dużo opisów artystycznych, analiz obrazów i metafor.  Po jakimś czasie to trochę męczy. Książka przyjemna, idealna do zrelaksowania, ale bez tej specyficznej głębi. 

Czytaj dalej »
0
Etykiety:
,

marca 15, 2015

Lewa Ręka Boga - Paul Hoffman

Ta książka to jakaś pomyłka. Przedstawia alternatywną rzeczywistość i jest parodią chrześcijaństwa z naciskiem na katolicyzm. Hoffman zamienił Jezusa na Powieszonego Odkupiciela, a  krzyż stał się szubienicą. Cała hierarchia tego para-kościoła ma niezmienioną formę, zakony, papież itp. Nie bardzo lubię książki związane z wiarą i ta chyba utwierdziła mnie w moim przekonaniu. Hoffman wyładowuje w niej wszystkie swoje żale na kościół.

Głównym bohaterem jest Thomas Cale, wychowany w jednym z zakonów. Po jakimś czasie ucieka z niego, spotyka kilku przyjaciół, wędrują razem... czyli standard. Nie wiem do końca czy towarzyszy Thomasa mogę nazwać przyjaciółmi, bo chyba nie za bardzo da się ogarnąć jego główne motywy i uczucia w pierwszym tomie serii. Jeśli to on ma być tą tytułową Lewą Ręką Boga, to na razie nie bardzo mu wychodzi. Spodziewałam się czegoś innego po tytule, który w jakiś sposób określa man tematykę.

Wracając do Hoffmana, on chyba sam nie bardzo wiedział jaki efekt chciał osiągnąć. Wiele książek drwi z religii w sposób zabawny, łatwy w odbiorze i to jest spoko, a ta pozycja jest bardzo sztywna i poważna. No szmira po prostu. Pomysł może i fajny, ale wykonanie poniżej wszelkiego poziomu. Niestety. Chwilami książka bardzo mi się ciągnęła, ale dzięki dynamicznej końcówce sięgnęłam po drugi tom, a raczej jego początek i dalej czytać nie zamierzam, to wiem na pewno. Przez początek nie da się przebrnąć. Czytając ma się wrażenie, że przedstawiony świat jest szary, brudny, pełen zła i wojen. Brakuje pozytywnych momentów. Wiem, że są osoby, którym się ta książka podobała, ja niestety do nich nie należę. Okładkę książki oceniam na 9/10, a treść 1/10.
Czytaj dalej »
0
Etykiety:
Subskrybuj: Posty (Atom)