Najgłębsze Południe. Opowieści z Natchez, Missisipi - Richard Grant

stycznia 26, 2024

Najgłębsze Południe. Opowieści z Natchez, Missisipi - Richard Grant

Świat bogatych rezydencji i niewolnictwa.

W Natchez panie w wielkich sukniach z krynolinami opowiadają historię swojego miasta. Przedstawiają olbrzymie posiadłości jeszcze sprzed wojny secesyjnej. Czas w mieście jakby stanął. Corocznie organizowane są przedstawienia i parady przypominające historię. Wybiórczą historię. Zniknęli z niej niewolnicy, czarna społeczność jest pomijana. A to właśnie w tym mieście był targ niewolników, to tu przypłynął z Afryki z jednego z plemion tak zwany Książę. Co ciekawe, w trakcie wojny secesyjnej miasto opowiedziało się po stronie Unii i miało nawet czarnego burmistrza.

Jest to bardzo dobra książka, ale też bardzo dziwna. Dziwne miejsce, to Natchez. Jakby czas się zatrzymał, a mieszkańców mimo początkowych chęci, coś przed pójściem naprzód zatrzymywało.

Bolesna historia wciąż żywa.

Książka jest bardzo ciekawa, bo o południu Stanów jeszcze nie czytała. Z jednej strony przyglądamy się Paniom w wielkich sukniach i ich okazałym posiadłościom (chciałabym je odwiedzić), a drugiej mamy brudny i przejmujący obraz niewolnictwa, Ku Klux Klanu i podejmowanej walki z przejawami rasizmu. Wychodzi z tego niezły mix. Bardzo się cieszę, że ta książka wpadła w moje ręce, bo ona jest po prostu inna, niejednoznaczna. To, że w dzisiejszych czasach miasto daje jest podzielone przez konflikt sprzed stu lat jest dość szokujące, ale jak widać musi minąć o wiele więcej czasu. Najlepszą częścią tej książki była opowieść o księciu Ibrahimie, który do miasta trafił i stał się sławny w USA. Tu się coś działo, natomiast opowieść o współczesności nieco mi się ciągnęła i aż tak mnie nie zainteresowała jak przeszłość i socjologiczne problemy, które wtedy się pojawiały.

Książka miała swoje momenty, ale nie zawsze było tak super. Nie powaliła mnie na kolana, bo narracja jakaś taka sztywna mi się wydała. To że książka jest krótka uważam w tym przypadku za zaletę. To była pierwsza książka dotykająca problemu niewolnictwa jaką przeczytałam, oczywiście z gatunku reportaż, i cieszę się, że jest już za mną. Mam ochotę na więcej w tym temacie. Mimo kilku wad i paru nudniejszych rozdziałów, bardzo polecam fanom Serii Amerykańskiej bo odkrywa przed nami kolejny kawałek historii Stanów Zjednoczonych. 

Szczegóły:
Tytuł: Najgłębsze południe. Opowieści z Natchez, Missisipi
Tytuł oryginalny: The Deepest South of All: True Stories from Natchez, Mississippi
Cykl: Seria Amerykańska
Autor: Richard Grant
Wydawnictwo: Czarne
Liczba stron: 232

"Najgłębsze Południe. Opowieści z Natchez, Missisipi” do kupienia na Bonito

Czytaj dalej »

Mszczuj - Katarzyna Berenika Miszczuk

stycznia 25, 2024

Mszczuj - Katarzyna Berenika Miszczuk

 

"Mszczuj" to kolejna część przygód szeptuchy Jarogniewy czyli Baby Jagi, mentorki Gosławy, którą znamy z serii Kwiat Paproci. Mimo, że tytuł to "Mszczuj", to jest to opowieść Jagi, a tytułowy bohater niestety został zepchnięty na nieco dalszy plan.

Zimowe problemy w Bielinach.

Jaga musi się zmierzyć z kilkoma nowymi problemami. W mroźne noce w okolicy Szczodrych Godów Weles opuszcza swoje królestwo wypuszczając na świat całą masę niebezpiecznych demonów. Swarożyc zaczął się niebezpiecznie często pojawiać w okolicy Jagi i zabierać ją w różne miejsca czym wzbudził zazdrość u Mszczuja. Jaga musi też poradzić coś na kryzys u przyjaciółki we wsi, gdzie niebezpieczny pudelek życzący jej śmierci to tylko początek kłopotów.

W moim odczuciu książka była spokojniejsza niż poprzednia część. Sprawa z Mszczujem była w takim jakby zawieszeniu przez cały czas. Zbyt wiele kontaktów ze sobą nie mieli i ten wątek obyczajowy, który w poprzedniej części się pojawił, tu potraktowano po macoszemu. Szkoda, bo jakoś tak mniej okazji do żartów było, a cięty humor Jarogniewy bardzo lubię.

Goście ze wschodu.

Wątek fantastyczny dotyczył Swarożyca oraz Dziada Mroza. Swarożyc jak zawsze bardzo mi się podobał. Miał swoje gierki i otaczała go aura tajemniczości. Natomiast Dziad Mróz jakiś taki zbyt swojski mi się wydał. Jego orszak przemierzający Bieliny nie przerażał, chociaż zapewne miał to robić. Ten wątek zbyt spokojny był. Przyzwyczaiłam się do jakichś kulminacyjnych akcji czy innych dramatycznych wydarzeń, a tu tak jakby tego nie było. Nawet finał, choć ciekawy, był mało dynamiczny. Nie wiem czego się spodziewałam, może chciałam więcej krwi i dramatów. Książka pozostawiła mnie w niedosycie. Jednak wciąż jestem fanką tej serii. Idealna na czytelnicze kryzysy i do pochłonięcia na raz. Mam nadzieję, że jeszcze się z Jagą spotkamy, bo końcówka była interesująca.

Szczegóły:
Tytuł: Mszczuj
Cykl: Kwiat paproci
Tom: 7
Autor: Katarzyna Berenika Miszczuk
Wydawnictwo: Mięta
Liczba stron: 400

"Mszczuj” do kupienia na Bonito

Czytaj dalej »

Książkowe podsumowanie roku 2023

stycznia 02, 2024

Książkowe podsumowanie roku 2023

Witajcie w nowym roku! Rok 2023 kończę z 112 książkami na liczniku co jest moim osobistym rekordem. Czytałam różnorodnie, ale najwięcej fantastyki i reportaży więc te gatunki, tradycyjnie już, dostały swoją własne kategorie najlepszych książek. Tyle książek zawdzięczam też odkryciu krótkiej formy na Storytel i zakończeniu wyższej edukacji, przez co od lipca do końca roku mogłam w spokoju oddać się czytaniu z przerwami na kilka podróży. O planach na 2024 piszę dalej, a teraz zapraszam na najlepsze książki (kolejność przypadkowa):

Fantastyka:

Moje odkrycie tego roku to "Epoka Mitu" Michaela J. Sullivana która ląduje w topce tego roku za niesamowite wprowadzenie do serii. Tak powinno się pisać pierwsze tomy (kolejne też są niczego sobie). "Dwie i pół duszy. Folk noir" Justyny Hankus to idealnie klimatyczny, mroczny kryminał z fantastycznymi elementami tak nieoczywisty, że zachwycający. To trzeba przeczytać, aby zrozumieć. "Harry Potter and the Philosopher's Stone" J.K. Rowling to nie tyle treść, do której mam sentyment niesamowity, ale wydanie. Edycja Minalima to jest majstersztyk, perełka i mistrzostwo świata. Ruchome elementy i ozdobniki na każdej stronie są piękne. Dwa tomy w jednej książce "Każde serce to wrota. Patyki i kości" Seanan McGuire doceniam za iście burtonowski klimat, plastyczność opisów i pomysł na koncepcję wieloświatów.

Reportaż:

"Wojna Windsorów. Za drzwiami pałacu" Tiny Brown to bardzo bogaty i zaskakujący obraz rodziny królewskiej. Coś dla każdego fana monarchii, pełna smaczków i ciekawych wypowiedzi osób które pracowały i miały styczność z monarchią. "Bardzo spokojna okolica. Zbrodnia w Teksasie" John Bloom, Jim Atkonson to bardzo interesujący obraz amerykańskiego sądownictwa i brutalnego morderstwa podany czytelnikowi w sposób przystępny i interesujący. "Cieszę się, że moja mama umarła" Jennette McCurdy to książka którą przeczytałam z ciekawości, dużą dozą sceptycyzmu i która ostatecznie okazała się dającym do myślenia obrazem destrukcyjnej rodzicielskiej miłości i jej konsekwencji. Zaskoczenie roku, niby bardziej biografia, ale klasyfikuję w kat. reportażu. "W ciemnej dolinie. Rodzinna tragedia i tajemnica schizofrenii" Roberta Kolkera to dobrze napisany i przejmujący obraz rodziny dotkniętej chorobą psychiczną.    

Inne, które polecam:

"Serce jak smoła" Robert Galbraith to książka trudna, skomplikowana ale też wciągająca na długie godziny. To też najdłuższa książka tego roku, ponad 1000 stron internetowego śledztwa. "Chłopki. Opowieść o naszych babkach" Joanny Kuciel-Frydryszak to zaskoczenie. Książka jest naładowana ciekawostkami o życiu kobiet kiedyś. Napisana tak dobrze, że ją się pochłania, a nie czyta. "Coraz mniej światła" Nino Haratischwili to pięknie napisana opowieść o Gruzji w czasach przemian ustrojowych widzianych oczami czterech przyjaciółek. "Dziewczyna z sąsiedztwa" Jacka Ketchuma to szok. Szokująca książka, ważna, brudna i brutalna, ale warta przeczytania. Tylko dla ludzi o mocnych nerwach. 

Najsłabsze książki:

W tym roku wpadałam na książki słabe i nietrafione. Słaba to była "Fourth Wing. Czwarte skrzydło" Rebecca Yarros - błędy logiczne, słabe światotwórstwo i bohaterka której nie da się lubić. "Muchomory w cukrze" Marty Bijan to dość nudna książka o niczym z dzikim zakończeniem. Wyszło dziwnie i nieprawodopodobnie. Teraz książki nietrafione, czyli takie dla których jestem nieodpowiednim odbiorcą aby je zrozumieć w pełni. "Szczelinami" Wit Szostak to pisana wierszem powieść, która była przez to dla mnie mocno nieczytelna. "Eumeswil" Ernsta Jungera to, mocno uogólniając, fabularyzowany filozoficzny bełkot, który do mnie nie trafił i nie zrozumiałam połowy tego co przeczytałam. 

Plany:

W 2024 tradycyjnie biorę udział w wyzwaniu #polskafantastykafajnajest u Sylwii i co miesiąc postaram się przeczytać książkę z rodzimego podwórka. W 2023 mi się to udawało i co miesiąc min. 1 książka była czytana.

W tym roku planuję przeczytać 12 książek z mojej półki do których nie mogłam się zabrać a także tych, które są nowe i nie chcę stracić zapału do sięgnięcia po nie. Czasem jak coś odłożę na zaś, to leży tam dwa lata. Tytułu wpadły do słoika i co miesiąc jedną wylosuję. Na pewno przeczytam nieco mniej ,ale za to chcę wyczytać z półek moje najgrubsze książki, które czekają na swoją kolej i nie mogą się doczekać przeczytania. 

Zaczytanego nowego roku 2024!

Ola 

Czytaj dalej »