Finlandia. Sisu, sauna i salmiakki - Aleksandra Michta-Juntunen

listopada 29, 2021

Finlandia. Sisu, sauna i salmiakki - Aleksandra Michta-Juntunen

Instrukcja obsługi Finlandii. 

Tę książkę opisałabym jako instrukcja obsługi Finlandii. Nie jest to typowy reportaż, nie jest to też książka podróżnicza, ale jest to opowieść autorki o różnych stronach życia w Finlandii jej plusach oraz minusach. Ale jednak bardziej o plusach i wyjątkowości Finów na tle innych narodów.

Przez lekko encyklopedyczną formę książki, początkowo czytało mi się to nieco dziwnie, bo nie ma tu wiodącej historii. Autorka płynnie opisuje nowe tematy, daje nam sporo fińskich słówek, a wszystko to w bardzo podręcznikowej formie. Jednak tak mnie tematyka zainteresowała, że później absolutnie mi to nie przeszkadzało, a książka mnie wciągnęła.

Książka ciekawostką stoi.

Autorka przedstawia wszystko co dziwne i inne w kraju Muminków. Przedstawia miejsca do których turyści się nie zapuszczają, wyjaśnia zasady działania sauny czy też pokazuje tradycyjne fińskie przysmaki. Parę przepisów też się znajdzie. Spora część książki objaśnia historię Finów i ich historyczne powiązania ze Szwecją. Wiele elementów codzienności Finów bardzo mnie rozbawiło, np. brak klamek i świętowanie dnia śpiocha. 

Mimo tego, że książka przypomina nieco podręcznik, to jest w niej tyle ciekawostek, zagadnień językowych i porównań do Polski, że jestem skłonna wybaczyć niedociągnięcia. Ciekawostka ciekawostkę pogania. Przez tę formę jednak brak jest rozmów z ludźmi, więc widzimy ten kraj z perspektywy autorki. Nie ukrywam, że fajnie by było poczytać co sami Finowie mają do powiedzenia.

Myślę za to, że dla wybierających się do Finlandii, książka ta będzie nieocenioną skarbnica wiedzy kulturowej. Taka książka na start i idealny wstęp do tematyki Finlandii. Jednaj jeśli chcecie czegoś więcej, bardziej problematycznego i złożonego reportażu to niestety źle trafiliście. Ja tę książkę słuchałam w audiobooku i bardzo mi się podobała. Mogę spokojnie ją polecić.

Szczegóły:

Tytuł: Finlandia. Sisu, sauna i salmiakki 

Autor: Aleksandra Michta-Juntunen

Wydawnictwo: Poznańskie

Liczba stron: 313

Czytaj dalej »

Transsyberyjska. Drogą żelazną przez Rosję i dalej - Piotr Milewski

listopada 24, 2021

Transsyberyjska. Drogą żelazną przez Rosję i dalej - Piotr Milewski

Czy to rzeczywiście książka o kolei?

Transsyberyjska to książka po którą sięgnęłam trochę przez przypadek, bo szukałam jakiegoś fajnego reportażu albo książki podróżniczej, a ta akurat była w audiobooku. Bardzo lubię książki dotyczące Rosji, ale z przykrością muszę stwierdzić, że spodziewałam się czegoś innego i dużo lepszego.

Dlaczego? No bo o czym pomyślelibyście widząc tytuł teh książki? No dla mnie było oczywistością, że będzie to opowieść o kolei lub o podróży pociągiem i jakimiś przygodami których autor doświadczył w drodze, ale to linia kolejowa będzie tu istotna. Niestety, cały ten pociąg jakoś tak rozmył się w natłoku historycznych faktów i opisów pomników Lenina.

Na samym początku pojawił się wątek cara i budowy kolei. Pojawiła się też jakaś opowieść o inżynierach związanych z kolejnictwem i koleją, ale potem to się tak wszystko rozmyło, że tej kolei zupełnie w tej książce nie dostrzegłam. Autor odwiedzał różne miasta, które owszem znajdują się na trasie kolei transsyberyjskiej ale o samym pociągu, przebywania w nim było bardzo, bardzo niewiele, a szkoda, bo te małe fragmenty było wg. mnie najlepsze. Większość książki to po prostu osobne historie ludzi których autor spotykał w miastach na trasie.

Sporo historii, mało pociągu.

Forma tej książki i jej cały układ jakoś mnie tak rozstroił. Zabrakło klimatu z wagonów różnych klas i w sumie szkoda, że nie było więcej przygód z pociągu. Były za to opowieści ludzi którzy mieszkają koło Bajkału, Chabarowska, w Nowosybirsku. Dużo było o Moskwie i Petersburgu. Przy każdym odcinku linii autor przytaczał szeroki rys historyczny tego odcinka linii kolejowej, co akurat było bardzo fajne.  

No ja się trochę zawiodłam, nie ukrywam. Spodziewałam się chyba nie wiadomo czego, napaliłam się na wielkie wow, a wyszło tak sobie. Były rozważenia filozoficzne autora i zadumanie nad tymi historiami ludzi których spotykał i sporo historycznej wiedzy. Ja niestety klimatu podróży nie poczułam.  

Szczegóły
Tytuł: Transsyberyjska. Drogą żelazną przez Rosję i dalej
Autor: Piotr Milewski
Wydawnictwo: Świat Książki
Liczba stron: 304
 

Czytaj dalej »

Siedem śmierci Evelyn Hardcastle - Stuart Turton

listopada 20, 2021

Siedem śmierci Evelyn Hardcastle - Stuart Turton

Ależ to była pokręcona książka. 

Siedem śmierci Evelyn Hardcastle była jakiś czas temu wszędzie i bardzo dużo osób zachwycało się tą książką i tym w jaki sposób ta historia płynie. No to co, nie pozostało mi nic innego jak również ją przeczytać, także pewnego pięknego dnia pobrałam sobie audiobooka, zaczęłam słuchać i jedno co mogę powiedzieć na pewno to to, że nie jest to książka do słuchania. Nie róbcie tego.

Wiele wcieleń i 8 dni na rozwiązanie zagadki.

Od samego początku byłam dość zdziwiona i nie bardzo mogłam się w tej historii odnaleźć. Nie wiedziałam co się dzieje, ponieważ budzimy się z naszym bohaterem, który absolutnie nie wie nic o sobie, biegnie przez las, widzi jakieś morderstwo i w końcu dobiega do starej dziewiętnastowiecznej posiadłości. Tam poznaje różnych dżentelmenów i damy, którzy zdają się go znać. Co najlepsze, na następny dzień kiedy się budzi okazuje się, że jest w zupełnie innym ciele i jest zupełnie inną osobą. Po jakimś czasie spotyka doktora dżumę, tajemniczego jegomościa w ptasiej masce, który mówi mu że ma 8 dni i 8 wcieleń na poznanie tożsamości zabójcy Evelyn Hardcastle. Jeśli mu się to nie uda to cykl zacznie się od początku.

Po pierwsze jest to mega fajny pomysł na książkę, bo nasz bohater pojawia się co jakiś czas w nowych wcieleniach i nawiązuje kontakty z innymi domownikami i gośćmi którzy przyjechali na przyjęcie. Wszystko byłoby okej gdyby te dni leciały po kolei, tymczasem budzimy się w zupełnie różnych wcieleniach w różne dni i ja się w tym okropnie gubiłam - kim obecnie jest i kim był przedtem i jakie kontakty utrzymywał.

Tajemniczy klimat starej posiadłości.

Ogólnie sama koncepcja stworzenia takiego domu mega mnie zainteresowała i byłam bardzo ciekawa co będzie na końcu książki. Zakończenie mnie zaskoczyło, a słyszałam różne głosy, że nie tak sobie to sobie wyobrażali, a ja myślę że naprawdę końcówka jest idealna i bardzo ciekawa.

Przez cały czas słuchania tej książki towarzyszył mi oprócz nastroju i uczucia zdezorientowanie taki ciężki klimat dziewiętnastowiecznej posiadłości, nieco mrocznej i trochę zapuszczonej, skrywającej wiele tajemnic. Także jest to książka trochę detektywistyczna, trochę w stylu zamkniętego pokoju i szukania mordercy przez grupę osób. Są też elementy fantastyczne. Czasami akcja pędzi jak szalona, a innym razem jest bardziej monotonnie. Ogólnie jestem pod wielkim wrażeniem tego jak autor to wszystko wymyślił, a co najlepsze jak on to wszystko ze sobą tak, że te wszystkie historie się łączyły i trzymały kupy.  Mogę z czystym sumieniem polecić tę książkę. Pewnie nie każdemu się spodoba, ale dla samej formy i tego w jaki sposób te wszystkie wydarzenia są ułożone polecam spróbować. 

Szczegóły
Tytuł: Siedem śmierci Evelyn Hardcastle
Tytuł oryginalny: The Seven Deaths of Evelyn Hardcastle
Autor: Stuart Turton
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron: 508

Czytaj dalej »

Siostra burzy - Lucinda Riley

listopada 09, 2021

Siostra burzy - Lucinda Riley

Na tropie historii muzykalnej rodziny.

Saga siedem sióstr w pierwszym tomie mnie zupełnie nie zachwyciła i byłam tą historią po prostu bardzo znużona. Jednak wszyscy tak entuzjastycznie się o niej wyrażają oraz o kolejnych książkach, że postanowiłam dać autorce jeszcze jedną szansę i cieszę się, że sięgnęłam po drugi tom.

Po pierwsze, tematyka bardziej mi się podobała. W poprzedniej książce zawędrowaliśmy do Brazylii a teraz zgłębiamy tajemnice norweskiej rodziny muzyków. Książka ta opowiada o drugiej w kolejności siostrze – Ali, która zawsze uwielbiała żeglować i brać udział w regatach. To właśnie na Morzu Śródziemnym dowiedziała się o śmierci Pa Salta. Znowu jesteśmy na początku historii, bo każda książka zaczyna się od tego samego momentu, kiedy ojciec sześciu adoptowanych sióstr umiera i zostawia im wskazówki dotyczące ich pochodzenia. Wkrótce Ali ponosi jeszcze jedną stratę, a pod wpływem emocji i smutku postanawia zgłębić historię swojej rodziny. Podąża według wskazówek, które zostawił jej ojciec. Ali trafia na trop historii norweskiej rodziny, młodej Anny, która śpiewała w operach oraz perypetii artystów w Christianii.  

Norweskie klimaty i opera w Christianii. 

Większą część książki stanowi wątek historyczny i tutaj poznajemy Annę Landvik, która żyła przed stu laty i posiadała absolutnie zniewalający głos, ale do tej pory śpiewała tylko na halach i w kościele. Pewnego dnia została odkryta przez nauczyciela śpiewu i mecenasa sztuki z Christiani. Przeprowadza się do wielkiego miasta poznaje udogodnienia nowoczesności, takie jak toaleta, oraz uczy się śpiewać. Wkrótce jej zniewalający głos czyni cuda i wszyscy ją podziwiają. Jednak swoje uczucie umiejscowione w muzyku, który jest wielkim kobieciarzem co może się skończyć jej z zgubą.

Historia Anny bardzo mi się spodobała. Norweskie klimaty są mi bliższe i bardziej interesujące od tych Brazylijskich, więc tę historię poznawałam z przyjemnością. Sama Ali również wydała mi się całkiem sympatyczna i ciekawa, a na pewno bardziej charyzmatyczna od swojej starszej siostry.

Techniczny szkopuł. 

Jest jeden element, który bardzo mi przeszkadzał i chodzi mi tu o pewną kwestię techniczną. Słuchałam tej książki w audiobooku i lektorka wątku Ali była dla mnie nie do przejścia. Miała bardzo dziecinny głos, jakby stworzony do bajek, a nie scen łóżkowych. Na szczęścia lektorka części historycznej była bardzo w porządku.

Krótko podsumowując – jest to książka dobra. To misternie stworzona saga rodzinna z fragmentami lepszymi i gorszymi. Jednak jeśli nie zachwycił was pierwszy tom, bardzo polecam przeczytać ten. Myślę, że za jakiś czas zabiorę się za kolejne części.

Szczegóły:

Tytuł: Siostra burzy

Tytuł oryginalny: The Storm Sister

Cykl: Siedem sióstr

Tom: 2

Autor: Lucinda Riley

Wydawnictwo: Albatros

Liczba stron: 576

Czytaj dalej »

Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku - Zbigniew Rokita

listopada 02, 2021

Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku - Zbigniew Rokita

Oblicza śląskości.

Górny Śląsk nigdy nie był przedmiotem jakiegoś mojego szczególnego zainteresowania. Po pierwsze, Śląsk mam za rzeką, patrzę na niego dość często, a ze wzgórza w moim mieście rozciąga się piękny widok na dalekie hałdy, pokopalniane zbiorniki wodne oraz na dumnie wznoszące się nad lasami kopalnie. Śląsk dla mnie jest blisko, jest prawie że swojski, ale nigdy nie zagłębiałam się w jego historię.

Mogę powiedzieć, że więcej Górnego Śląska poznałam dopiero na studiach, kiedy to objechałam tereny poprzemysłowe na Śląsku i widziałam większość zabytkowych osiedli robotniczych typu Nikiszowiec. Mimo tego, że o przemyśle i tych terenach, które obecnie są już poindustrialne trochę tam wiedziałam przed rozpoczęciem czytania, to w historii tego regionu sprzed II WŚ orientowałam się słabo.

Czy da się zdefiniować Ślązaków?

W niniejszym reportażu autor zabiera nas w podróż. W tej podróży poprzez dzieje Śląska towarzyszymy jego rodzinie oraz innym Ślązakom.  Mogę od razu powiedzieć, że autor podjął się bardzo ciężkiego zadania, bo przy okazji starał się zdefiniować tożsamość Ślązaków co było i wciąż jest bardzo trudną i czasem kontrowersyjną rzeczą. Przez kilka pokoleń na tych terenach najpierw byli Niemcy, a potem przyszła Polska. W międzyczasie była też Galicja. Tu II Wojna Światowa zaczęła się dużo później niż w reszcie Polski. Na tych terenach duża część Ślązaków - już Polaków miała w Wermachcie swoich dziadków.

"Dla mnie i moich przyjaciół śląskość nie była niebezpieczna, nie zalatywało od niej separatyzmem. Śląskość by żadnego separatyzmu nie udźwignęła. Separatysta kojarzył się z romantycznym buntownikiem, a Ślązacy raczej z zabawnymi krasnoludkami z kilofami i roladą. Śląskość była dla nas polskością niedorozwiniętą i pocieszną, zawsze, kiedy mówiono o niej w telewizji, po ekranie sunęły obrazy malowniczej biedy, zamkniętych kopalń i górników z węglowym makijażem."

Bardzo interesująca była część historyczna aż do II WŚ. To okres o którym się nie mówi tak często. Jak sam autor zauważył, ludzie jeżdżą po świecie, odwiedzają tereny przygraniczne i sporne jak Naddniestrze czy Donbas, a w Polsce, bardzo blisko, jest właśnie taki obszar. Bo Śląsk miał być Niemiecki, potem miał i został Polski, ale była też trzecia, interesująca opcja, którą poznacie zagłębiając się w lekturę.

Brudne lata PRL-u.

Kolejną rzeczą na której autor się skupił, a bardzo mnie zaciekawiła był przemysł w czasach PRL-u i szkodliwość tego przemysłu. Wpływ na zdrowie człowieka mieszkającego w pobliżu dymiących kominów Hut Cynku w Szopienicach był destrukcyjny, ale w tamtych czasach nie mówiło się o tym, a władze to tuszowały. Razem z autorem odwiedzamy bardzo wiele miejsc na terenie Śląska oraz Zagłębia w których ludzie mają coś do powiedzenia.

Czy mam jakieś zarzuty do tej książki? Była za krótka. Mogłabym dłużej czytać o tych terenach. Autor pisze bardzo przystępnym językiem i wyróżnia się znajomością tematu. To jest książka bardzo osobista, pokazująca różne oblicza regionu. Początek jest trochę ciężkostrawny, ale potem kartki lecą jedna za drugą i historia wciąga na długie godziny. Ja bardzo polecam, szczególnie osobom, które do tej pory nie interesowały się Górnym Śląskiem.

Szczegóły:
Tytuł: Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku

Seria: Sulina
Autor: Zbigniew Rokita

Wydawnictwo: Czarne
Liczba stron: 320

Czytaj dalej »