sierpnia 19, 2021

Tancerka krawędzi - Brandon Sanderson

 

Wiecznie głodna dziewczynka.

Tancerka krawędzi jest mikropowieścią z Rosharu – uniwersum Cosmere z Archiwum Burzowego Światła i ma miejsce między drugim a trzecim tomem serii. Czytelnicy mieli też okazję znaleźć tą opowieść w zbiorze Bezkres magii, a jej drobną część w Słowach Światłości. Teraz pojawiło się nowe wydanie.

Zwinka jest wiecznie młodą dziewczynką wędrującą po zachodnim Rosharze. Tak samo jak Kaladin i inni jest Świetlistą, potrafi wykorzystywać burzowe światło, ale nieco inaczej. Nazywa to uczucie wspaniałością, i żeby to czuć musi jeść. I tak Zwinka je, ciągle je i z tego czerpie moc. Na włamaniu do pałacu prawie ginie z rąk kata, któremu dała przydomek „Ciemność”. Podąża za nim do Yeddawu, gdzie postanowiła pomóc mieszkańcom mającym takie same moce jak ona i ochronić ich przed złym człowiekiem.

Zwinka ma w sobie tą dziecięcą radość i beztroskę. Do wszystkiego podchodzi na luzie. Jedzenie jest dla niej ważniejsze niż złoto i klejnoty, a dodatkowo ciągle przekomarza się z Wyndlem – jej towarzyszem i sprenem, który jest przeważnie głosem rozsądku i studzi jej szalone pomysły. Lubi też pomagać innym. Ta bohaterka wprowadza miły i beztrosku klimat do tej opowieści. Dzieją się oczywiście poważne rzeczy, ale ona podchodzi do wszystkiego na wielkim luzie przez co nie da się nie uśmiechać. Bardzo sympatyczna książka i bohaterka. Mam nadzieję, że pojawi się ona również w dalszych częściach serii.

Szczegóły:
Tytuł: Tancerka krawędzi
Tytuł oryginalny: Edgedancer
Tom: 2.5
Autor: Brandon Sanderson
Seria: Cosmere
Wydawnictwo: MAG
Liczba stron: 384
Czytaj dalej »
0
Etykiety:
,

sierpnia 13, 2021

Cień utraconego świata - James Islington

 

Nowy fantastyczny świat.

Proszę państwa, przedstawiam jedną z najlepszych książek fantasy tego roku. Mody chłopak Davian uczy się w szkole dla obdarzonych. Problem w tym, że nie umie on korzystać z daru, który powinien mieć. Na skutek dziwnych spotkań i niebezpiecznych zdarzeń ucieka ze szkoły razem ze swoim przyjacielem Wirem i kieruje się na północ. Chce dostać się do bariery, która chroni ludzi przed bestiami z północy, a która prawdopodobnie słabnie.

W podróży spotykają wiele osób, niektórzy okazują się zupełnie inni niż się wydawało na początku. Przyjaciele odchodzą, a potencjalni wrogowie stają się towarzyszami broni. Davian i jego mała kompania musi wędrować niezauważenie, bo w obdarzeni, którzy posługują się magią są powszechnie znienawidzeni, a nawet łapani i skazywani.. a nasz bohater odkrywa w sobie zupełnie niespodziewaną moc. Równocześnie z wątkiem Daviana i jego drogi, obserwujemy Ashę, która z małej szkoły na południu trafia do stolicy i odkrywa sieć spisków i intryg które różne frakcje i organizacje rozciągają w pałacu.

Dużo się dzieje i nie wszystko się wyjaśnia w tym tomie.

Ta książka ma wiele plusów. Po pierwsze skomplikowana fabuła. Początkowo błądziłam po omacku, później wszystko się wyklarowało ale i tak są fragmenty i wydarzenia, które w pełni zrozumiemy w kolejnych tomach. Kolejny plusik za duży, rozbudowany świat. Taki wiecie, klasyczny, quasiśredniowieczny, z bogata historią, z różnymi krajami oraz tą magiczną barierą na północy chroniącą od wszystkiego co złe.

I dochodzimy do samej magii. Niby prosto i klasycznie, ale inaczej. Bo esencję czerpie się ze swojego wnętrza, albo z otoczenia co kilka osób potrafi, jest też sporo magicznych artefaktów i nareszcie one, ograniczenia narzucone jak kajdany na obdarzonych. Także jest bardzo ciekawie i zaryzykowałabym stwierdzenie, że nawet nowatorsko.

W książce czuć też ducha powieści młodzieżowej, bohaterowie dopiero co wyrastają z wieku nastoletniego, a akcja rwie do przodu, co sprawia, że mimo objętości, książkę czyta się bardzo szybko i bardzo przyjemnie. Czekam na tom drugi, a wszystkim wielbicielom fantastyki polecam Cień utraconego świata.

Szczegóły:
Tytuł: Cień utraconego świata
Tytuł oryginalny: The Shadow of What Was Lost
Tom: 1
Autor: James Islington
Seria: Trylogia Licaniusa
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Liczba stron: 880
Czytaj dalej »
0
Etykiety:
,

sierpnia 11, 2021

Piąta pora roku - Nora K. Jemisin

 

Inspiracja geologią.

Piąta pora roku to książka bardzo, bardzo przemyślana, pomysłowa i skomplikowana. Elementy składowe tej książki to geologia, górotwory, kamienie i skały - te wszystkie elementy autorka zebrała i stworzyła fantastyczną historię. Historię świata fantasy w wersji post-apo. Dystopijny świat fantasy to coś co, umówmy się, często się nie zdarza.

Nie polecam audiobooka.

Po pierwsze, słuchałam tej książki w audiobooku. Nie róbcie tego. Polecam książkę papierową, bo ja czułam się bardzo zagubiona słuchając tego. Nie wiedziałam kto kim jest, w jakim czasie która historia się dzieje i zajęło mi z 3/4 książki żeby to tak jakoś zebrać w głowie i zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi. Myślę, że w papierze byłoby to dla mnie łatwiejsze do ogarnięcia. Audiobooka mimo że fajnie nagranego, to jednak przy tej serii nie polecam.

Podróżujemy przez dystopijny fantastyczny świat podzielony na różne obszary, które przygotowują się przez cały czas na nadejście piątej pory roku, kiedy trzęsienia ziemi pustoszą wszystko, słońce na niebie zachodzi i zbliża się czas klęski nieurodzaju, który może trwać nawet dekady. W tym świecie istnieją górotwory, czyli osoby które są w stanie wyczuć nadchodzące trzęsienia ziemi i je tłumić, władać mocą ziemi. Autorka stworzyła całą masę nazw, które są ściśle związane z geologią,  kamieniami i górami. Dla wszystkich, którzy się na geologii trochę znają będzie to niesamowita frajda odkrywać jak autorka posklejała to wszystko ze sobą.

Pomieszanie z poplątaniem, ale pozytywnie.

O ile cały świat mi się podobał, tak fabuła była dla mnie trochę zaplątana. Mamy tutaj różne czasy w których się dzieje historia, mamy różnych bohaterów. Towarzyszymy Essun, która podąża za swoją córką i mężem przez pustkowia. Mała Damaya została zabrana z domu na naukę górotworzenia, a Sjenit podróżuje z potężniejszym od siebie górotworem Alabastrem do portu, gdzie coś dziennego blokuje port. Żeby wszystko zrozumieć trzeba dotrwać do ostatniego rozdziału. Czemu dotrwać, bo książka mimo, że fascynująca, potrafi zmęczyć. Narracja jest drugoosobowa, więc również nietypowa. Mnie na razie nie ciągnie do drugiego tomu, chociaż książka była dobra, jak już zrozumiałam co się dzieje i o co chodzi. Ogólnie bardzo się cieszę, że w końcu poznałam tę pozycję. 

Szczegóły:
Tytuł: Piąta pora roku
Tytuł oryginału: The Fifth Season
Tom: 1
Autor: Nora k. Jemisin
Seria: Pęknięta Ziemia
Wydawnictwo: Sine Qua Non
Liczba stron: 440
 

Czytaj dalej »
0
Etykiety:
, ,

sierpnia 06, 2021

Północna granica - Feliks W. Kres

 

Scena batalistyczna.

Północna granica jest pierwszą częścią cyklu Feliksa Kresa osadzonego w świecie Szereru. Książka ta to takie wprowadzenie do tego świata, a skupia się ona na północnej granicy na której ludzie bronią się przed ciągnącymi z północy alerskimi bestiami - plemionami złotych i srebrnych, czyli mniej lub bardziej człekopodobnych potworów.

Jeśli mogę to tak określić, to dla mnie cała ta książka jest jedną wielką sceną batalistyczną. Prawie do jej połowy jesteśmy świadkami obrony trzech wsi przed napływającymi falami wrogów, a dalej jest jeszcze więcej żołnierskiego życia i brutalnej, brzydkiej wojennej rzeczywistości. Autor się nie cacka ze swoimi bohaterami i posyła na śmierć co drugiego z nich. Główną postacią jest Rawat, weteran ostatnich bitew, dość stanowczy i interesujący człowiek. Istotami rozumnymi są również koty, które są świetnymi zwiadowcami i ramie w ramię z ludźmi uczestniczą w walkach, a co mi bardzo przypadło do gustu.

Długaśne przyciężkawe opowiadanie.

Czy mi się ta książka podobała? No była dobra, ale mnie nie powaliła na kolana i spodziewałam się czegoś zupełnie innego, bo trochę się jednak zmęczyłam tym wszystkimi walkami. Wiem że następna część będzie lepsza, bo już kiedyś ją czytałam, ale do Północnej granicy podeszłam pierwszy raz. Przez te wszystkie walki książka wydało mi się bardzo jednowątkowa i monotematyczna. Chociaż końcówka była nadzwyczaj interesująca z tym motywem ukrytego bóstwa.

Początek był też ciężki. Ciężko się to czytało, brakowało lekkości, zamiast której dostałam toporny tekst naszpikowany wojennym słownictwem, setnikami, dziesiętnikami i innymi "ktosiami". Potem na szczęście się rozkręciło i nieco bardziej wsiąknęłam w akcję. Jednak do stylu autora trzeba się przyzwyczaić. Całość bardziej przywodziła mi też opowiadanie niż powieść. Mimo wszystko ja jestem na tak, i lecę dalej z Księgą Całości.

Szczegóły:
Tytuł: Północna granica
Tom: 1
Autor: Feliks W. Kres
Seria: Księga Całości
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Liczba stron: 345
Czytaj dalej »
0
Etykiety:
,

sierpnia 04, 2021

Pieśń o Achillesie - Madeline Miller

 

Nigdy nie lubiłam Achillesa.

Pieśń o Achillesie jest ostatnio wszędzie, tylko brakuje aby mi z lodówki wyskoczyła. W dodatku same ochy i achy i te recenzje opiewające wzruszające zaskoczenie. Książka nie dość, że tak chwalona, to jeszcze z tak piękną okładką musiała znaleźć się na mojej półce.

No ale, ja osobiście mitologię lubię, ale bliżsi mojemu sercu są jednak historie bogów, czy chociażby takiego Odyseusza. Achilles jakoś tak zawsze kojarzył mi się z takim bucem, a szczególnie po ekranizacji Troi, którą jednocześnie bardzo, bardzo lubię. Czy polubiłam się z Achillesem? No nie do końca.

Wierny towarzysz Patroklos.

W tej książce dostajemy historię życia Achillesa, syna króla Peleusa i nimfy Tetydy, od małego chłopca, aż do wydarzeń pod Troją. Jednak, co bardzo mi się spodobało, o herosie opowiada Patroklos – przyjaciel, powiernik, partner i ukochany, który niczym kronikarz relacjonuje swoją i Achillesa historię. A wszystko zaczęło się od przybycia wygnanego z domu Patroklosa na dwór ojca Achillesa. Chłopcy stawali się coraz bliżsi, ramię w ramię odbywali szkolenie u Chirona. Nad Achillesem ciąży jednak klątwa, która mówi że dzięki niemu Grecja wygra wojnę, ale wtedy kiedy on sam polegnie.

Od razu zdradzę, że mnie zakończenie nie zaskoczyło w ogóle, zupełnie go nie przeżywałam, bo przecież każdy wie jak Achilles skończył i podczas czytania spokojnie się do tego końca przygotowywałam. Także niestety u mnie obyło się bez wzruszeń. W sumie to na koniec bardziej interesowała mnie postać naszego pozornie słabego i nic nieznaczącego Patroklosa niż Achillesa. Króry dorastał w cieniu herosa i w świadomości, że jest tym słabszym i gorszym.

Sympatyczne czytadło.

Ogólnie książka była dobra, ale spodziewałam się po niej dużo więcej. Przyjemne czytadło, do połowy lekko wiało nudą, ale potem trochę więcej się zaczęło dziać i pojawiła się akcja. Jednak większa część książki była dla mnie nieco monotonna i szukałam w niej jakiejś akcji, może wątku pobocznego innego bohatera. Ożywienie postaci Iliady i Odysei było super pomysłem i fajnie było czytać o znanych z klasycznych dzieł postaciach. Myślę, że wielbiciele takich klimatów będą zadowoleni. Także nie zostało nic innego, jak osobiście się przekonać czy podejdzie Wam ta książka czy nie. 

Szczegóły:
Tytuł: Pieśń o Achillesie
Tytuł oryginalny: The Song of Achilles
Autor: Madeline  Miller
Seria: Butikowa
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron: 384


Czytaj dalej »
0
Etykiety:
, , ,
Subskrybuj: Posty (Atom)